'' Toplumcu Şiir Zevk ve Anlayışını Ön Plâna Çıkaran Sanatçılar:

'' Toplumcu Şiir Zevk ve Anlayışını Ön Plâna Çıkaran Sanatçılar:

Rıfat Ilgaz, Cahit Irgat, A. Kadir (Abdülkadir Meriçboyu), Suat Taşer, Mehmet Kemal, Enver Gökçe, Ömer Faruk Toprak, Arif Damar, Mehmet Başaran, Hasan İzzettin Dinamo, M. Niyazi Akıncıoğlu, Hasan Hüseyin Korkmazgil, Ahmed Arif
Rıfat Ilgaz, toplumcu şiirin de gereği olarak halktan insanların, işçilerin, kimsesiz hastaların ve yoksulların dünyasını anlatır. Yalın bir dil kullanmış; şiirinde kullandığı ironi ve nüktelerle farklılık oluşturmuştur.

*A. Kadir (Abdülkadir Meriçboyu), şiirlerinin hemen hepsini serbest vezinle kaleme alınmıştır. Halkın dili ve halkın yaşayışından kaynaklanan söyleyiş hemen bütün şiirlerinde dikkati çekecek boyuttadır. A. Kadir, modern şiirin içerisine halkın dilini, söyleyişini, yaşama tarzını taşımıştır. Şiirlerinde insan sevgisi ağır basar.

*Hasan İzzettin Dinamo, genellikle Nazım Hikmet’in edebiyatımıza taşıdığı kesik mısralı şekli benimsemiştir. Şiirinde yer yer halk şiirinden gelen esintiler yer alır.

*Şiir yazmaya modern bir çizgide başlayan ve önceleri Cahit Sıtkı tarzında ürünler veren Cahit Saffet Irgat, sonraları toplumcu çizgiye özgü eserler verir. İkinci Dünya Savaşı’nın tahribatını, barış özlemini ve insan sevgisini işler.

*M. Niyazi Akıncıoğlu, halk edebiyatı ve halkın söyleyişinden yararlanmayı etraflıca ilk gerçekleştiren toplumcu şairdir. M. Niyazi Akıncıoğlu; vezin, kafiye ve nazım şekli bakımından da halk edebiyatı zenginliğinden yararlanır. Akıncıoğlu, 1940 sonrası şiirlerinde tamamen serbest tarza yönelir.

*Enver Gökçe, 40’lı yıllarda Garip şiiri ile halk ozanları arasında kalan bir şairdir. O, sonradan modern şiiri halka ait söyleyişin süzgecinden geçirerek kendi tarzını oluşturmuştur. Şiirlerinde çoğunlukla köy halkının problemlerini, köye özgü bir anlatımla dile getirir. Toplumcu ve kavgacı bir şiir geliştirmiştir.

*Ahmed Arif; ele aldığı temalar ve söyleyiş bakımından dönemin diğer toplumcu şairlerinden farklı özellikler gösterir. Şiirlerinde, “Doğu Anadolu’nun yaban doğası, feodal yaşam koşulları, insanı; bu insanın sancılı, korkulu, güç yaşamı, isyanı” yerel bir dil ve anlatımla dile gelir. Ahmed Arif, diğer toplumcu şairlerin yanında yereldir, mahallidir.

*Önemli eserlerini 1960 sonrası vermiş olan toplumcu şair Hasan Hüseyin “gerektikçe değişik kültür verilerinden ve edebiyat ürünlerinden yararlanır. Hasan Hüseyin’in halk şiiri kaynaklarından yararlanması, şiirin söyleyiş güzelliğini artırma kaygısındandır. Hasan Hüseyin, bu özelliği ile 1940 kuşağının toplumcu şairlerinden ayrılır.''

Soner SADIKOĞLU.