''Kimi zaman “Toplumcu Gerçekçi Şairler” diye adlandırılan, kimi zaman da “1940 Kuşağı” adı altında toplanan “toplumcu şiir anlayışı” sahibi “1940 Kuşağı Toplumcu Şairleri” arasında Rıfat Ilgaz, Cahit Irgat, A. Kadir (Abdülkadir Meriçboyu), Suat Taşer, Mehmet Kemal, Enver Gökçe, Ömer Faruk Toprak, Arif Damar, Mehmet Başaran, Hasan İzzettin Dinamo, M. Niyazi Akıncıoğlu, Hasan Hüseyin Korkmazgil ve Ahmed Arif dikkat çeker.
*Anılan şairlerin büyük çoğunluğu halkın diline, zevkine, söyleyişine ve halk şiirine uygun bir edebiyat tarzını benimsemişlerdir.
*Halk söyleyişinin egemen olmasında, halkevleri ve köy enstitülerinin de etkisi vardır.
*Nazım Hikmet’ten gelen serbest ölçülü şiiri kullanmış olan toplumcu şairlerin halk söyleyişlerine başvurmalarının temel nedeni ele aldıkları temalardır.
*Bu şairler toplumun sorunlarını ön plâna çıkarmışlardır.
*1940-1960 arasında ve daha sonraki yıllarda birçok şiir kitabı yayımlamışlardır.
*Siyasî iktidarlara karşı çıkmış ve bu yüzden birçok soruşturma geçirmişlerdir.
*Şiirlerinde, “yoksulluk, siyasî baskılar, hürriyetsizlik, faşizm, emperyalizm, kapitalist sömürü, sosyal adaletsizlik, mutlu azınlık” gibi temaları sık sık işlemişlerdir.
*Bu temaların şiir olarak dile gelmesinde, halk diline ait sözcükleri ve deyimleri kullanmışlardır.
*Eserlerinde kendi kişisel sorunları, özlemleri, duyguları, hayalleri de önemli bir yer tutar.
*Önceki toplumcu anlayış gibi pragmatisttirler.
*Toplumsal kaygı ön plândadır.
*Biçime dikkât etmezler, İçerik önemlidir. Bu nedenle serbest şiiri kullanırlar.
*Gelecekçilik (Fütürizm) akımından etkilenmişlerdir.
*Hümanizm de (insancılık) bu dönem şiirinde kendini göstermiştir.
*Nazım Hikmet’in 835 Satır’ının 1929’da yayımlanmasından sonra ortaya çıkan bu şiir akımı farklı boyutlarda 1980’lere kadar gelmiştir.''
Soner SADIKOĞLU.
*Anılan şairlerin büyük çoğunluğu halkın diline, zevkine, söyleyişine ve halk şiirine uygun bir edebiyat tarzını benimsemişlerdir.
*Halk söyleyişinin egemen olmasında, halkevleri ve köy enstitülerinin de etkisi vardır.
*Nazım Hikmet’ten gelen serbest ölçülü şiiri kullanmış olan toplumcu şairlerin halk söyleyişlerine başvurmalarının temel nedeni ele aldıkları temalardır.
*Bu şairler toplumun sorunlarını ön plâna çıkarmışlardır.
*1940-1960 arasında ve daha sonraki yıllarda birçok şiir kitabı yayımlamışlardır.
*Siyasî iktidarlara karşı çıkmış ve bu yüzden birçok soruşturma geçirmişlerdir.
*Şiirlerinde, “yoksulluk, siyasî baskılar, hürriyetsizlik, faşizm, emperyalizm, kapitalist sömürü, sosyal adaletsizlik, mutlu azınlık” gibi temaları sık sık işlemişlerdir.
*Bu temaların şiir olarak dile gelmesinde, halk diline ait sözcükleri ve deyimleri kullanmışlardır.
*Eserlerinde kendi kişisel sorunları, özlemleri, duyguları, hayalleri de önemli bir yer tutar.
*Önceki toplumcu anlayış gibi pragmatisttirler.
*Toplumsal kaygı ön plândadır.
*Biçime dikkât etmezler, İçerik önemlidir. Bu nedenle serbest şiiri kullanırlar.
*Gelecekçilik (Fütürizm) akımından etkilenmişlerdir.
*Hümanizm de (insancılık) bu dönem şiirinde kendini göstermiştir.
*Nazım Hikmet’in 835 Satır’ının 1929’da yayımlanmasından sonra ortaya çıkan bu şiir akımı farklı boyutlarda 1980’lere kadar gelmiştir.''
Soner SADIKOĞLU.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder